نه سیاسی، نه ساکت | ورزشکارانی که در کنار مردم ایستادند

به گزارش شهرآرانیوز؛ از علی دایی و رسول خادم تا حسن یزدانی، سردار آزمون، مهدی طارمی، نجمه خدمتی و خداداد و حتی آنان که خاک این سرزمین را تجربه نکرده‌اند، اما دلشان برایش می‌تپد – همچون کلارنس سیدورف – این روز‌ها نه ساکت ماندند، نه سایه‌نشین؛ برخاستند، نوشتند، گفتند و ایستادند.

در هنگامۀ جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی علیه ایران، آن‌ها خاموشی را خیانت دانستند. نگفتند «ما سیاسی نیستیم»، نگریختند به آرامش بی‌دغدغه، که دلشان را به مردم گره زدند. گویی فهمیدند وطن، نه یک نشان روی گذرنامه که خانه‌ای است بی‌درب و دیوار، ساخته از خاطره، رنج و مهر.

از نگاه جامعه‌شناسان، این ایستادگی را باید سرمایه‌ای نمادین دانست؛ داراییِ ناپیدای ستاره‌هایی که محبوبیتشان، پلی است میان دل مردم و پیام امید. آن‌ها با صدایی گرم و صادق، بی‌نیاز از بلندگو‌ها و بیانیه‌ها، از خانه گفتند؛ از ریشه؛ از بودن در کنار مردمی که حالا بیش از هر زمان، نیاز به مرهم دارند.

هم‌صدایی این قهرمانان، کنشی است اجتماعی: التیام‌بخش، همدلانه، بازآفرین پیوند‌هایی که شاید زیر فشارِ روزمرگی و روایت‌های تفرقه‌آمیز سست شده بودند. وقتی مدالی به شهیدی تقدیم می‌شود یا پیامی ساده از دل نوشته می‌شود، جامعه نفسی تازه می‌کشد، باور می‌کند که تنها نیست.

در این شب‌های بارانیِ موشک و هراس، قهرمانان ما نشان دادند که پهلوانی، تنها در شکستن رکورد و بالا رفتن پرچم نیست؛ گاهی، قهرمان کسی‌ست که دلش را سپر می‌کند و صدایش را در کنار صدای مردم بلند.

اینان، در هیاهوی تردیدها، چراغی شدند. یادمان آوردند که ورزش، فقط میدان رقابت نیست؛ گاه، سنگری‌ست برای وجدان و سلاحی‌ست از جنس همدلی.